گنه کردم گنه کردم چه بسیار ... دل غافل گنه هایت به یاد آر ... اگر فکری به حال خود نکردی ... سیه رویی به نزد حق دادار ... خوشا آن کس گنه کرد و ره توبه بپیمود ... بدا حال گنه کاری که بی توبه بیاسود ... خدای ما رحیم ست و غفور ست و صبور ست ... مپندار ای دل بیمار که درمان تو دور ست ... همان که خود بفرمودی که تواب و صبورم ... نجاتم ده زعصیان و ز ژرفای غرورم ... من عاصی بدانم خود که تا سر پا گناهم ... به لطف خود ببخشایم تو خود باش تک پناهم ... من نادم امید بر تو ببستم یار من باش ... تو کشتی بان تو پشتیبان ربا کنار من باش ... در توبه نبستی تو ز بس تائب نوازی ... خدایا بر درون من تو خود نوری بسازی ... که چون کوهی پناه باشد بوقت درد و رنجم ... به وقتی که شکسته دل ز هر خلقی برنجم ... تو که باشی امید از تو دلیل از تو شفا هست ... به هر مشکل رسم گویم برو با من خدا هست.
